استایل کاوایی؛ نمایش فرهنگ بامزه و دلفریب ژاپنی

کاوایی یک اصطلاح است که از تعدادی خرده فرهنگ مانند لولیتا در ژاپن نشات گرفته است. این استایل سبکی زیبا و کودکانه دارد که به فرهنگ پاپ ژاپنی نیز اشاره می‌کند. دختران دبیرستانی پیروان این سبک هستند. این دختران لباس‌های زیبای فانتزی که یادآور لباس‌های بچه‌گانه است، با رنگ‌های پاستلی ملایم به تن می‌کنند. استایل کاوایی باعث می‌شود که باور کنید به سرزمین افسانه‌ای رسیده‌اید.

ویژگی‌های استایل کاوایی

کاوایی در زبان ژاپنی به معنای کیوت (بامزه) است و به‌طور کلی از این اصطلاح برای نشان دادن هر چیزی که زیبا، دوست‌داشتنی و دارای این قبیل ویژگی‌هاست، استفاده می‌شود. این اصطلاح برای نشان دادن سبکی اغراق آمیز در تزئینات و رنگ‌های پاستلی و اکسسوری‌های کودکانه به‌کار می‌رود. در تمام لوک‌ها تزئین‌های عجیب و غریب، لایه‌های زیادی از لباس، پاپیون و سایر لوازم جانبی مشاهده می‌شود. افرادی که از روند مد کاوایی پیروی می‌کنند اغلب موهای خود را به رنگ‌های شاد در می‌آورند و یا از کلاه‌گیس‌هایی فانتزی استفاده می‌کنند. آرایش عروسکی در این سبک رایج است و از آنجایی که چشمان گرد و درشت نشانه معصومیت و کودکی است، خانم‌ها برای درشت‌تر نشان دادن چشم‌هایشان از آرایش‌های چشم و مژه‌های مصنوعی استفاده می‌کنند.

تاریخچه مد کاوایی

کاوایی استایلی که به بیش از 100 سال (بین سال‌های 1912 و 1926) پیش و به دوران تایشو ژاپن برمی‌گردد. استایل کاوایی بازگشتی به معصومیت و آرزوی لباس پوشیدن کودکانه دارد. ابتدا به عنوان اعتراضی علیه هنجارهای سختگیرانه جامعه ژاپنی (به ویژه قوانین سختگیرانه لباس) توسعه یافت. در این سبک نوعی بی‌نظمی دقیق وجود دارد که به جامعه ژاپن کمک کرد تا از سخت‌گیری و فشارهای زندگی روزمره فرار کند. همچنین بیان کننده اصالت و خلاقیت محسوب می‌شود. روون نایتو تصویرساز معروف ژاپنی در دهه 1950 و 60 میلادی این ترند را با نقاشی کردن تصویر دختران بامزه شروع کرد. در دهه 1970 بچه‌های دبیرستانی شروع به نوشتن زبان کانجی با اتود کردند و آن‌ها را با تصاویر ریزی از گل‌ها، حیوانات ویا شخصیت‌های کارتونی تزئین می‌کردند. این سبک جدید کم‌کم محبوبیت زیادی در بین دختران مدرسه‌ای و بقیه افراد جامعه به دست آورد. این شروع سبکی بود که همه چیز زیبا و کودکانه شود و این دست خط‌ها با تصاویر زیبا نه تنها در بین دختر بچه‌ها بلکه در بین مجلات کارتونی نیز مورد استقبال قرار گرفت.

خیلی زود تبلیغات‌ها و بسته بندی‌ها شروع به تقلید از این سبک کردند. یکی از شخصیت‌های بامزه‌ای که در این دوره جایگاه خاصی را به خود اختصاص داد هلو کیتی بود. در سال 1974 بود که برای اولین بار شخصیت گربه هلوکیتی ساخته شد. خیلی زود کاوایی به صحنه‌ی مد حمله کرد. به غیر از اکسسوری‌های شیرین، سبک کاوایی شامل لباس‌های بامزه و عروسکی نیز بود. در ژاپن مردم مشتاق تقلید از بت‌های پاپ خود بودند که خود را به سبک کاوایی می‌آراستند. انیمیشن‌های ژاپنی، بازی‌های ویدئویی و فرهنگ پاپ همه و همه بر روی مد کاوایی تآثیرگذار بودند.

در دهه 1990 استایل کاوایی در سراسر جهان مشهور شد. زنان همیشه بزرگ‌ترین بخش تحت تآثیر فرهنگ کاوایی بودند و اما پس از مدتی مردان نیز این استایل را جذاب دانستند و از آن پیروی کردند. در ژاپن، منطقه هاراجوکو در شیبویا، توکیو قلب مد کاوایی است. این منطقه که به‌عنوان یکی از مناطق مد محبوب توکیو در نظر گرفته می‌شود، مملو از مغازه‌هایی است که لباس‌ها، لوازم جانبی، غذا و سایر محصولات الهام گرفته از مد کاوایی را می‌فروشند.

انواع استایل کاوایی

لولیتا 

لولیتا استایلی است که به شدت تحت تاثیر دوران ویکتوریا قرار گرفته است. این استایل بسیار زنانه، با دامن‌های کوتاه و لایه‌لایه به همراه تزییتاتی مانند تور و پاپیون است.

دکورا

استایل دکورا شامل رنگ‌های نئونی و لوازم جانبی زیاد است که با شخصیت‌های کارتونی تزئین شده‌اند. فراوانی اکسسوری و دقت استفاده از آنها امضای این استایل است. برای مثال یک فرد دکورا تعداد زیادی گیره موی زیبا روی سرش استفاده می‌کند.

یومه کاوایی 

کلمه یومه در زبان ژاپنی به معنای رویا است و این استایل هم شبیه به یک رویای واقعی است که در آن از شخصیت‌ها و مضامینی مانند تک‌شاخ، رنگین‌کمان و آب‌نبات‌های پنبه‌ای است. در این استایل بیشتر از رنگ‌های پاستلی استفاده می‌شود.

پری‌کی

در این استایل استفاده از رنگ‌ها بسیار سختگیرانه است. آنها فقط از سایه‌های پاستلی استفاده می‌کنند. آنها هرگز از رنگ مشکی استفاده نمی‌کنند، حتی رنگ سفید هم به ندرت در استایل‌شان دیده می‌شود و شامل شخصیت‌های کارتونی، قلب و ماه و طرح‌های است.

کیمو کاوایی

استایلی از کاوایی که در کنار زیبایی کمی خشن و وحشتناک است.

افراد بسیاری مخالف این استایل هستند با این استدلال که می‌گوید، اگرچه استایل کاوایی زنان را ناز نشان می‌دهد اما آنان را مطیع جلوه می‌دهد. حتی در مقالاتی نوشته شده که این استایل راهی برای تغییر ظاهر زنان مستقل و متکی به خود، به زنانی مطیع و نیازمند نوازش و محافظت است. اما شاید این فقط یک تعبیر بیش از حد از یک طرز لباس پوشیدن ساده باشد و نیازی نباشد خیلی آن را جدی گرفت.

نویسنده: سپیده آهنی‌زاد